داروهای ضد افسردگی: انتخاب مناسب برای شما

با انتخاب داروهای ضد افسردگی گیج شده اید؟ با پشتکار، شما و پزشکتان باید یکی را پیدا کنید که کار کند تا بتوانید دوباره از زندگی لذت بیشتری ببرید.

توسط کارکنان کلینیک مایو

داروهای ضد افسردگی یک انتخاب درمانی محبوب برای افسردگی هستند. اگرچه داروهای ضد افسردگی ممکن است افسردگی را درمان نکنند، اما می توانند علائم را کاهش دهند. اولین ضد افسردگی که امتحان می کنید ممکن است خوب عمل کند. اما اگر علائم شما را تسکین ندهد یا باعث ایجاد عوارض جانبی شود که شما را آزار می دهد، ممکن است لازم باشد دیگری را امتحان کنید.

پس تسلیم نشو تعدادی از داروهای ضد افسردگی در دسترس هستند، و به احتمال زیاد بتوانید یکی از آنها را پیدا کنید که برای شما مفید باشد. و گاهی اوقات ترکیبی از داروها ممکن است یک گزینه باشد.

انواع داروهای ضد افسردگی

برخی از مواد شیمیایی مغز به نام انتقال‌دهنده‌های عصبی با افسردگی مرتبط هستند – به ویژه سروتونین (ser-o-TOE-nin)، نوراپی نفرین (nor-ep-ih-NEF-rin) و دوپامین (DOE-puh-meen). اکثر داروهای ضد افسردگی با تأثیر بر این انتقال دهنده های عصبی، که گاهی اوقات پیام رسان های شیمیایی نامیده می شوند، افسردگی را تسکین می دهند و به ارتباط بین سلول های مغز کمک می کنند. هر نوع (کلاس) از داروهای ضد افسردگی به روش های کمی متفاوت بر این انتقال دهنده های عصبی تأثیر می گذارد.

انواع بسیاری از داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی در دسترس هستند، از جمله:

مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs). پزشکان اغلب با تجویز SSRI شروع می کنند. این داروها عموماً عوارض جانبی آزاردهنده کمتری ایجاد می‌کنند و در دوزهای درمانی بالاتر نسبت به انواع دیگر داروهای ضدافسردگی کمتر مشکل ایجاد می‌کنند. SSRIها شامل فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)، سرترالین (زولوفت)، سیتالوپرام (سلکسا) و اسیتالوپرام (لکساپرو) هستند.

مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs). نمونه هایی از داروهای SNRI عبارتند از دولوکستین (Cymbalta)، ونلافاکسین (Effexor XR)، دسوونلافاکسین (Pristiq) و لوومیلناسیپران (Fetzima).

داروهای ضد افسردگی غیر معمول این داروها به طور منظم در هیچ یک از دسته بندی های ضد افسردگی دیگر قرار نمی گیرند. داروهای ضد افسردگی که معمولاً در این دسته تجویز می شوند عبارتند از ترازودون، میرتازاپین (رمرون)، ورتیوکستین (Trintellix)، ویلازودون (Viibryd) و بوپروپیون (Wellbutrin SR، Wellbutrin XL، و غیره).

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای – مانند ایمی پرامین (توفرانیل)، نورتریپتیلین (پاملور)، آمی تریپتیلین، دوکسپین و دزیپرامین (نورپرامین) – نسبت به داروهای ضد افسردگی جدیدتر عوارض جانبی بیشتری ایجاد می کنند. بنابراین داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای معمولاً تجویز نمی شوند مگر اینکه ابتدا داروهای ضد افسردگی دیگر را بدون بهبود امتحان کرده باشید.

مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs). MAOIها – مانند ترانیل سیپرومین (پارنات)، فنلزین (ناردیل) و ایزوکاربوکسازید (مارپلان) – ممکن است تجویز شوند، اغلب زمانی که سایر داروها مؤثر نیستند، زیرا می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. استفاده از MAOI به دلیل تداخلات خطرناک (یا حتی کشنده) با غذاها – مانند برخی پنیرها، ترشی ها و شراب ها – و برخی داروها، از جمله داروهای ضد درد، ضد احتقان ها و برخی مکمل های گیاهی، نیاز به یک رژیم غذایی سخت دارد. سلژیلین (Emsam)، یک MAOI که به عنوان چسب روی پوست خود می چسبانید، ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر MAOI ها ایجاد کند. این داروها را نمی توان با SSRI ها ترکیب کرد.

سایر داروها. پزشک شما ممکن است ترکیب دو داروی ضد افسردگی را توصیه کند، یا ممکن است داروهای دیگری برای تقویت اثرات ضد افسردگی به یک داروی ضد افسردگی اضافه شود.

داروهای ضد افسردگی و خطر خودکشی

اکثر داروهای ضد افسردگی به طور کلی بی خطر هستند، اما سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) ایجاب می کند که همه داروهای ضد افسردگی هشدارهای جعبه سیاه را داشته باشند، سخت ترین هشدارها برای نسخه ها. در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا تغییر دوز، افکار یا رفتار خودکشی افزایش یابد.

هر فردی که داروی ضد افسردگی مصرف می کند باید از نظر بدتر شدن افسردگی یا رفتار غیرعادی به دقت تحت نظر باشد. اگر شما یا شخصی که می شناسید در هنگام مصرف یک داروی ضد افسردگی افکار خودکشی دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا کمک اضطراری دریافت کنید.

به خاطر داشته باشید که داروهای ضد افسردگی با بهبود خلق و خوی احتمال بیشتری دارد که خطر خودکشی را در درازمدت کاهش دهند.